Hayatim boyunca hep konustum. Sadece sözcükleri yan yana getirip sese dönüstürerek degil, yazarak da konustum. Yazarak konustugum zamanlar beni istedigim gibi anlatamayan cümlelerimi ve bazi kelimeleri karaladim. Karalamak da konusmakti. Olusturdugum her anlamin hayatla örtüsmesini, gelecegi icermesini istedim. Bir amacim da kültür diliyle yazmak, kültür dilini olusturmakti.
Gülümsemek de kahkaha atmak da konusmakti benim icin. Gülümsedigim, kahkaha attigim cok oldu. Somurtmak da konusmakti, pasif direnisti. Cok somurttugum oldu. Öfkelenmek, kaslarimi catmak, olan biten karsisinda degisip duran mimiklerim de konusmakti. Uzaklara bakmak, iyice sessizlesmek, calip duran telefonu acmamak, evden disariya cikmamak da öyle. Özlemek de.
Heyecanli konusmalarim da oldu. Bir eylemde silahini cekip bana alti el ates eden birinin üstüne yürümek konusmakti, bir baska eylemde vurulmak da ölümle dalga gecmek de. Aranan biriyken gecekondu mahallerinde bir evin duvarina kulagimi dayayip haberleri dinlemek nasil bir konusmakti Bu soruyu buraya yazarak anlattigim cok sey olmali. Irili ufakli her eylem konusmakti.
