Her seye güldügümüz mutlu yillardi. Biz cocuktuk, anne babalarimiz da gencti. Baskalari yaslanir, baskalari eksilir sanirdik. Biz degil, baskalari Salkim Sokak ve bizimkiler dokunsam canlanacak bir fotograf gibi
Kalabalik göcmen ailelerin ic ice yasadigi, kücücük evlere dünyanin en bereketli sofralarinin sigdigi; tertemiz, umutlu, erkenci insanlarin birbiriyle derdini ve ekmegini paylastigi, Izmirde gizlenmis bir harikalar dünyasiydi sanki o sokak. Solmayan renkleri, cicekleri, coskusu, bulasici nesesi, Bosnak halaylari, Izmir zeybekleri, Rumeli türküleri, senlikli kutlamalari ile geldikleri yeri yuvaya dönüstüren insanlarin inanciyla kurulan bu dünya büyüttü bizi.
Eksik yapbozumun tüm parcalarini saklayan, yetiskinligimize liman olan bu sokagin hikayesine gidenler, kalanlar, yasananlar, hatiralar da dahildi ve hepsi anlatilmaliydi Cünkü ben bir mahalle cocuguyum, bilek-yürek gücüne ve kahramanlarin gecmis degil genis zamanlarda yasadigina inanirim.
