Tevhid ve vahdet, Islam düsüncesinin merkez fikridir. Tevhid fikrinin odaginda Hakkin birligi ve yegane yaratici olusu vardir. Islam düsünce tarihi cercevesinde kelamcilar, sfiler ve filozoflar cesitli yaklasimlarla tevhid görüsünü islemislerdir. Kelamcilar rbbiyet, ulhiyet ve isimlerde, sfler afak ve enfüs alemde, filozoflar ise akil ve zihinde birlik tecrübesinin bütün ufuklarini gezmislerdir. Fakat tevhidin hayatin icinde ve gündelik fiillerimizde tecrübe edilmesinin ana güzergahi peygamberlerin as bizzat ferd ve toplumsal hayatlaridir. Benim ve önceki peygamberlerin en önemli daveti sudur Allahtan baska ilah yoktur. O birdir, esi-ortagi yoktur. Muvatta, Kuran, 32 hadisiyle ifade edildigi üzere peygamberlerin davetinin odagi hep Hakkin birligidir. Fatiha Sresinde kullugun, ibadetin sadece Allaha yapilacagi; nihai yardimin sadece Allahtan istenecegi vurgulu bir sekilde ifade edilerek günde bes defa müslümanlarin ibadetinin en temel izlegi tevhid olarak isaretlenmistir. Tevhid fikri, bir inanc ilkesi olmakla da kalmamis ictima ve kozmolojik vahdet görüsünü de insa etmistir. Cemiyet ve alem birlik ilkesinden hareketle anlamlandirilmaya calisilmistir. Toplumun fertleri ile alemin unsurlari Hakkin birliginin bir yansimasi, tevhid ve vahdetin bir aynasi olarak kabul edilmistir.