Karanlik her zaman kötü degildir. Aradigin sey bir unutma bahcesi ise karanliktan iyisi yoktur. Kaybolur gidersin siyah perdenin arasindan. Gördügün yok, görenin yok... Bir de zihnine cekebilirsen karanligin perdesini mesele tamamdir. Unutmak icin beyninin dehlizlerini karanligin uykusuna yatirman gerek en basta. Sonra beynin uyur, sonra sen uyursun; nihayet uyursun. Demek ki artik basarabilmissindir unutmayi, demek ki artik karanligin dinginligini ruhuna yedirmissindir. Korkular yok yalnizca karanlikta, korkularindan kacip siginacagin bir agac kovugu olur bazen karanlik.
