Mutezile, Bagdatta Memun döneminde baslayan iktidarinin ardindan Hanbeli terörünün büyük zulümleriyle karsi karsiya kaldi. Esasen bu baski, mevali denilen Müslüman topluluklarin Islama acilim maksadiyla getirdikleri yeni yorumlara karsi, Arapci bir tepkiyle adeta bu din bizim, ne sekilde anlasilacagina da biz karar veririz seklinde bir refleks ile yapilan bir engizisyon idi. Mutezile düsüncesi devlet kurumlarindan kovulmakla kalmadi, halkin üzerindeki etkisi de yok edilmek istendi. Mutezil bilginlerin yazdiklari eserlerin büyük cogunlugu tahrip edildi. Mutezile bilginleri öldürüldü, hapsedildi, baskiyla sindirildi ve üretilen ilmi birikim ortadan kaldirildi. Mutezile artik belini dogrultamadi, yalnizliga itildi, kücük düsürüldü. Sünni adi verilen esasinda Ehl-i Hadis diyebilecegimiz fanatik bir ihtilalle devrilip toplum ve düsünce alaninda geri plana itilmis oldu. Is o noktaya geldi ki Mutezil fikirlerinden dolayi sindirilmis bilginler, kendilerini bu ekole ait degilmis gibi göstermek zorunda kaldilar. Müslümanlarin ötekilestirdigi bu düsünce insanlarina karsi bir vefa borcumuz vardi. Islam medeniyetine sicrama yaptirmis ve o günden bugüne en teolojik tartismalari üretebilmis bu ekolün magdur bilim adamlarini en azindan hatirlamak ve hatirlatmak gerekliydi; biz de bunu yaptik.