Madem ask, insanin kendi kalbine yaptigi yolculuktur, düs önüme, yol göster bana.
Kendi kalbime götür beni. Takildigim her nokta nasil asilir göster bana. Iyiligi göster, güzelligi göster. Insan kendinden nasil vazgecer de bir baskasini düsünür her seyden önce ögret bana.
Ben yabancisiyim bu yollarin, düse kalka yürüdügüm sana malum. Ellerim cok kücük, avuclayamam bunca yükü sensiz. Omuz ver omuzlarima, isigim ol, bunca yandigim yetti, sen benim narim degil nurum ol. Gözümün önüne körüm ben, ayan beyan acik güzellikleri göremem sen göstermezsen. Hem ziyadesiyle cahilim, hangisi güldür, hangisi nergis bilemem. Tek tek ögret bana cicekleri. Her kokuyu seninle taniyayim. Tut beni, dikenlerimden kurtulayim.
Seni görmesem bilemezdim bir insanin derdini bu kadar sevecegini. Gözyaslarin mi inciden, yoksa gözlerinden döküldükce incilesiyor mu yaslar. Derinden agliyorsun belli. Hangi saglam temelli derdin mahkumusun bilmem. Ama seni sevmek, derdini de sevmektir anladim. Sahi dert dedigin kandil gibi bir sey mi Icimin karanligindan o mu kurtarir beni Bana derdimi sevmeyi ögret, bu dertten kurtar beni
Ayaklarim ciplak, tenim kavruk. Kendimi aradim durdum yamac boyunca. Kekliklere kurulmus tuzaklara düstüm biliyorsun. Bir parca ekmege, basimi sokacak bir yuvaya kandim. Yoldular kanatlarimi, agzimi mühürlediler. Ucsam ucamam, o eski terennümlerimden eser yok artik. Caresizim ve haddinden fazla bakima muhtac. Yaralarimi iyilestirme, o yaralarla yasamayi ögret bana. Kanatlarimi istemem, yüregimle ucmayi ögret bana. Bulutlardan ötesini göster bana. Kanatlarla ucamayacagim diyarlara götür beni.
Biliyorsun, elim sensin, gözüm sen, dilim sensin, derdim sen. Kanadim sensin ve dahi yaram sen Yol boyunca yürüt beni, ben yabancisiyim bu yollarin bunu en iyi sen biliyorsun.
M.Ferhat Kurman
